Paweł Kuźmicki

Tym razem postanowiła spróbować czegoś nowego, a ja miałem przyjemność to uwiecznić. Wybraliśmy się do StoryStudio w Świdnicy, które stało się idealnym miejscem do stworzenia tych zdjęć. Studio ma niesamowitą przestrzeń i świetne industrialne okna, przez które wpada naturalne światło – idealne do zdjęć, które od razu nabierają charakteru.

Gośka, mimo że to jej pierwszy raz przed obiektywem, spisała się świetnie. Była otwarta na różne pomysły, a efekt końcowy mówi sam za siebie – zdecydowanie poradziła sobie jak doskonale. Sami zobaczcie

Od zawsze marzyło nam się sfotografowanie ślubu w Kościele Wang w Karpaczu. Gdy Karolina napisała do nas zapytanie o dostępność terminu, byliśmy ciekawi, co to za para, jaki ślub planują… A kiedy dodała, że ceremonia odbędzie się właśnie w Wang, decyzja zapadła w ułamku sekundy. Trzeba było to zrobić! I to jak na zakończenie roku! Do tego jeszcze jeden smaczek – ślub ewangelicki, więc coś nowego, bo do tej pory nie mieliśmy okazji fotografować ceremonii Kościoła Ewangelickiego. Przyznam szczerze, że w głowie mieliśmy mnóstwo pytań – jak to wygląda, ile trwa, jakie są różnice?

Na szczęście Karolina wszystko nam dokładnie wytłumaczyła – rozjaśniła, jak będzie przebiegać uroczystość, na co zwrócić uwagę i na co się przygotować. Muszę przyznać, że taka forma zaślubin bardzo przypadła nam do gustu! Było intymnie, bez zadęcia, z luzem i ogromną serdecznością. A że Zośka miała już prawie pół roku, pojechaliśmy całą ekipą – Monika tym razem w roli gościa, mogła na spokojnie przeżyć tę chwilę, bez presji złapania idealnego kadru. Dołączyli do nas też Justyna i Michał, którym lata temu fotografowaliśmy ślub, a dziś trzymamy bliski kontakt i z którymi wspólnie, w świetnym towarzystwie, przywitaliśmy nowy rok.

Sam Kościół Wang… cóż, to miejsce zachwyca! Już pomijając jego historię i to, jak znalazł się w Karpaczu, to jego wnętrze i klimat są po prostu niesamowite. Kameralność, drewniane ściany, światło wpadające przez witraże – naprawdę można poczuć magię tego miejsca. Każdemu, kto będzie w okolicy, polecam tam zajrzeć! A sama ceremonia? Zero sztywnej atmosfery, żadnej zbędnej pompatyczności, za to mnóstwo uśmiechu i ciepła. Widać było, że to dzień Karoliny i Maćka – dokładnie taki, jaki chcieli.

Ale to nie koniec naszej wspólnej historii! Z Karoliną i Maćkiem spotkałem się jeszcze na sesji poślubnej – już w nowym roku, z nową energią i świeżym zapałem. Pojechaliśmy do Opactwa Cystersów w Lubiążu. Nie raz mówiłem, że zamki i pałace to nie do końca nasza bajka, ale to miejsce pozytywnie mnie zaskoczyło. Może dlatego, że ma w sobie więcej surowości niż klasycznego „pałacowego” klimatu – zamiast złotych zdobień i przepychu mamy tu stare mury, przestrzeń i światło, które wpada przez ogromne okna, tworząc genialne efekty. To jedno z tych miejsc, które uczą, że warto czasem wyjść ze swojej strefy komfortu i spojrzeć na coś świeżym okiem.

Nowy rok, nowa energia, a my już zacieramy ręce na kolejne fotograficzne przygody!

Kolejny raz powtórzę – sesja narzeczeńska to nie tylko zdjęcia, nie tylko fajna pamiątka. To przede wszystkim okazja, żeby się poznać. Żebyśmy mogli zobaczyć, jacy jesteście, co lubicie, jak się zachowujecie przed obiektywem, ale też żebyście Wy mogli zobaczyć, jak my pracujemy. Żebyście wiedzieli, czego się po nas spodziewać, jakiego humoru się spodziewać i – co najważniejsze – żeby w dniu ślubu nie stresować się naszą obecnością. Bo wiadomo, że ślub sam w sobie bywa stresujący, więc po co dokładać sobie dodatkowych nerwów przez aparaty w pobliżu?

A skoro o sesji narzeczeńskiej mowa – pomysł na nią zrodził się w mojej głowie, a Marta i Kamil dowiedzieli się o nim dopiero, gdy spotkaliśmy się na miejscu! W ciemno zgodzili się na moją wizję, co było strzałem w dziesiątkę. Sesja wyszła dokładnie tak, jak sobie wymyśliłem, a na szczęście przypadła im obojgu do gustu. Takie zaufanie do fotografa – bezcenne!

Marta to osoba, która mocno przejmuje się szczegółami, co było widać na każdym kroku. Chciała, żeby wszystko było dokładnie takie, jak sobie wymarzyła – i trzeba przyznać, że jej się to udało. Jednym z ciekawszych akcentów było to, że druhny miały na sobie czarne suknie. Na początku było to dla mnie zaskoczenie, ale efekt finalny? Sztos! Klasa, elegancja i coś innego niż standardowe pastele. Tak, Zośka wciąż za młoda, by mogła puścić Monikę ze mną na ślub – więc i tym razem działałem solo.

Dobrze jest kończyć sezon ślubny takim przytupem! Parkiet? Pełny przez cały wieczór. Marta i Kamil doskonale wiedzieli, kogo zaprosić na wesele – ludzi, którzy przyszli tam się bawić! A wisienką na torcie był krótki spacer z zimnymi ogniami. Co prawda było naprawdę zimno, ale nikt się tym nie przejmował… No, może poza Martą, która trzęsła się jak osika. Ale mówiła, że warto było – więc uznajmy, że było warto.

Żeby jednak nie było tak cukierkowo – wszystko było super, aż do dnia sesji poślubnej. Marta wybrała Pałac Marianny Orańskiej i zapowiadało się pięknie, ale pogoda stwierdziła inaczej. My zawsze powtarzamy, że pochmurny dzień to najlepsza pogoda na sesję… ale niekoniecznie, kiedy jest 4 stopnie i panna młoda pozuje w samej sukience. Na dodatek deszcz postanowił zakończyć nasze zdjęcia wcześniej, niż planowaliśmy. Ale – misja wykonana, kadry mamy, a to jest najważniejsze!

Marta, Kamil – mam nadzieję, że do zobaczenia przy kolejnej okazji!

e względu na to, że Zośka miała wtedy niecałe dwa miesiące, musiałem pojechać na ten ślub sam. I przyznam, że powrót do domu stanął pod dużym znakiem zapytania… Ślub odbywał się 14 września – dokładnie w dniu powodzi na ziemi kłodzkiej. Osada Górski Potok, gdzie odbywała się zabawa weselna, początkowo wydawała się bezpieczna (jak się okazało, tylko do następnego dnia, bo i to miejsce nie uniknęło podtopień). Natomiast drogi i mosty w okolicy były mocno zalane i przez chwilę istniała realna obawa, że utknę tam na dłużej. Na szczęście udało się wrócić do domu bezpiecznie… Ale wróćmy do rzeczy najważniejszej – wielkiego dnia Patrycji i Łukasza!

Pogoda może nie była sprzymierzeńcem – nie było co prawda wielkiej ulewy, ale deszcz padał i nie wyglądało na to, że przestanie. Nikt jednak nie tracił dobrego nastroju! Liczyło się to, by przeżyć ten dzień w świetnym humorze i bawić się do upadłego. To była kolejna okazja, żeby spotkać znane już twarze i czuć się jak wśród dobrych znajomych. To jest właśnie ta przewaga fotografowania rodzin, które się zna – atmosfera jest po prostu domowa.

Nie będę rozwodził się nad tym, że przygotowania, ślub i cała organizacja przebiegły sprawnie – to było oczywiste. Najważniejsze było to, co działo się na parkiecie! A ten, jak się można było spodziewać, eksplodował energią! Wszystko za sprawą DJ Gentlemana, który nie tylko dbał o muzykę, ale i sam wbijał na parkiet, żeby rozkręcać imprezę. Piotrek to po prostu wulkan energii – kiedy pracujemy razem, zawsze wiem, że będzie ogień!

Nie obyło się jednak bez momentów grozy… głównie dla mnie! W pewnym momencie pod salę podjechał wóz strażacki na sygnałach. Strażacy zdecydowanym krokiem wkroczyli do środka. Pierwsza myśl? Ewakuacja! Przecież wokół nas szalała powódź. W głowie miałem już scenariusz, że do domu wrócę dopiero za kilka dni… Na szczęście okazało się, że to zaprzyjaźniona ekipa strażaków przyszła złożyć nowożeńcom życzenia! Cóż… Była godzina 22:00, ale po takiej dawce adrenaliny kawy już nie potrzebowałem.

To był dzień, którego nigdy nie zapomnę – i to nie tylko przez powódź. To był po prostu kawał dobrej imprezy, świetni ludzie i wyjątkowe chwile, które warto było uwiecznić!

Kiedy usłyszałem, gdzie odbędzie się ślub i wesele, od razu wiedziałem, że to będzie wyjątkowy dzień. Mieszko i Jagienka – miejsce ukryte w sercu Ślężańskiego Parku Krajobrazowego, otoczone lasem, pełne uroku i klimatu. Marzyłem, żeby kiedyś fotografować tam wesele! A na dodatek Ania i Łukasz zdecydowali się na ślub humanistyczny – w pełni dopasowany do nich i ich historii.

Ta para to prawdziwi pasjonaci rowerów i nie mogło być inaczej – na miejsce ceremonii przyjechali na dwóch kółkach! To było coś niesamowitego. Goście, którzy znają ich doskonale, nawet nie byli zdziwieni – to po prostu cały Łukasz i cała Ania!

Przygotowania do uroczystości przebiegały w totalnym spokoju. Wydawało się, jakby otaczający las miał magiczną moc uspokajania wszystkich wokół. Można było choć na chwilę zapomnieć, że tego dnia panował niemiłosierny upał. Sama ceremonia była bardzo osobista i pełna emocji. Każdy, kto tam był, czuł, że jest częścią jednej wielkiej rodziny.

A potem przyszła pora na wesele – zaledwie kilka kroków od miejsca zaślubin, w otoczeniu drzew i pod rozgwieżdżonym niebem. Parkiet pod chmurką wyglądał jak wyjęty z bajki, ale to goście sprawili, że całość nabrała życia. Już od pierwszych taktów muzyki parkiet był pełen – i tak zostało do końca nocy. Szczególnie cieszył widok dzieci bawiących się razem z rodzicami. Było ich naprawdę sporo, a ich energia tylko dodawała klimatu tej imprezie – śmiech, gonitwy i wspólne tańce tworzyły niesamowitą atmosferę.

Podczas wesela nie zabrakło też elementów slow wedding. To było jedno z tych wesel, gdzie każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Ci, którzy chcieli się wyszaleć, nie schodzili z parkietu, ale były też miejsca, gdzie można było na chwilę przystanąć, usiąść w kącie i w spokoju porozmawiać. Bez pośpiechu, bez niepotrzebnej presji – wszystko w idealnym balansie.

To wesele na pewno zostanie w mojej pamięci na długo. Ania i Łukasz pokazali, że można zrobić to wszystko po swojemu – bez schematów, ale za to z mnóstwem radości i pasji!

Tym bardziej cieszy nas, że Monika i Daniel nadal chcą przeżywać z nami kolejne ważne chwile. Chociaż tym razem nie mieli zbyt wielkiego wyboru, bo to my zaprosiliśmy ich na sesję! A gdzie? Oczywiście – Studio Przedmieście, nasze ulubione miejsce na kameralne, klimatyczne kadry.

Nie mogło zabraknąć też ważnego członka rodziny – Rico! Ten turbo radosny i zwariowany labrador po prostu musiał być częścią tej sesji. Oczywiście, przekonanie go do chwilowego spokoju wymagało łapówki w postaci kilku smaczków i odrobiny cierpliwości, ale finalnie udało się złapać go na kilku ujęciach.

Nela jest już na świecie i rośnie jak na drożdżach. Pewnie jeszcze nie raz zobaczycie ją na naszych zdjęciach, ale póki co – zostawiamy Was z wersją „w paczce”.

W tle Szczeliniec Wielki i Radków – a wszystko to skąpane w ciepłym świetle zachodzącego słońca. Trudno o lepsze warunki do stworzenia magicznych fotografii, które na zawsze będą przypominać im ten wyjątkowy dzień.

Lęk wysokości? Dla nich nie istniał! Odważnie pozowali w miejscach, które dla wielu wydawałyby się nieosiągalne. Skaliste krawędzie, wąskie ścieżki, majestatyczne przestrzenie – nic ich nie powstrzymało. Ich entuzjazm i chęć zdobycia najbardziej spektakularnych ujęć sprawiły, że stworzyliśmy kadry, które dosłownie zapierają dech.

To była sesja pełna emocji, śmiechu i prawdziwej pasji. Karolina i Hubert, dziękujemy Wam za zaufanie i za to, że podzieliliście się z nami swoją niesamowitą energią!

Sam chrzest również miał w sobie coś wyjątkowego – na ołtarzu, obok Marysi i jej najbliższych, zgromadziły się dzieci uczestniczące we mszy. To piękny widok, który jeszcze mocniej podkreślał wspólnotowy wymiar tego wydarzenia.

Po ceremonii, zgodnie z rodzinną tradycją, zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie przy pomniku Jana Pawła II. To dla bliskich Marysi ważny moment, który zawsze towarzyszy im przy takich okazjach.

Przyjęcie odbyło się w pobliskim Hotelu Bardo, gdzie atmosfera stała się bardziej swobodna. Był czas na rozmowy, radość i dziecięce zabawy, które także uwieczniliśmy na kilku kadrach. To był dzień pełen emocji, ciepła i rodzinnej bliskości – super, że mogliśmy być jego częścią!

Impreza odbyła się w urokliwym Folwarku Leszczynówka, nieopodal Srebrnej Góry – miejscu, które zachwyca ciszą, zielenią i bliskością natury. Były konie, koty, piękne przestrzenie i idealne warunki do stworzenia klimatycznych kadrów. Daria nie mogła wybrać lepszego miejsca na ten wyjątkowy dzień!

Podczas sesji nie brakowało śmiechu, radości i tych emocji, które sprawiają, że takie wydarzenia pozostają w pamięci na długo. Nie mogło też zabraknąć kilku wzruszających momentów, zwłaszcza podczas zdjęć z mamą Darii, która zawsze była dla niej ogromnym wsparciem.

Daria, dziękujemy za zaufanie i cieszymy się, że możemy być częścią Twojej historii. A to dopiero początek!

Kilka słów o sesji narzeczeńskiej…Długo się na nią umawialiśmy, bo ciągle coś wypadało. Wiedzieliśmy jedno – nikt niczego się nie boi i nawet kąpiel w mętnej wodzie nie stanowi problemu. Finalnie tak się stało. Jako miejsce sesji wybraliśmy opuszczony basen oraz niewielkie jeziorko w lesie. Tego dnia było o włos od odwołania sesji – silny wiatr, prognozy zapowiadały deszcz, nic nie zachęcało do wyjścia z domu. Ale Monika się uparła bo miała chytry plan. Prognozy się sprawdziły, sesję dokończyliśmy w deszczu (i w wodzie), co tylko dodało jej klimatu. W rzeczywistości weszli po pas do zamulonej wody, a między nogami pływały ryby i inne wodne stworzenia. Po sesji czekała na nas niespodzianka – Monika upiekła moje ulubione ciasto, a w termosie miała kawę! W deszczu, na środku parkingu, zrobiliśmy piknik. CZAD!

Ślub to dopiero była emocjonalna petarda! Uwielbiamy śluby humanistyczne, bo to Para Młoda decyduje, jak ma wyglądać ceremonia, i sama pisze przysięgi. Taki ślub to cała gama emocji – od wzruszenia po śmiech. Monika i Daniel zaplanowali wszystko w najdrobniejszych szczegółach. Ceremonię poprowadził Jacek, którego spotykamy na ślubach co jakiś czas. Wisienką na torcie był Rico, pies Pary Młodej, który dostarczył obrączki. Na koniec, przed wejściem na salę, Monika przygotowała niespodziankę dla Daniela – jako fan Darta musiał trafić w balonową tarczę. Bez tego nie mógł wejść na wesele, podczas którego nie brakowało atrakcji. Poza pierwszym tańcem, do którego Monika i Daniel stworzyli układ, był spacer z racami dymnymi, a później kilka zdjęć z szampanem, które nieco wymknęły się spod kontroli.

Po wszystkim zrobiliśmy sesję plenerową. Po długich rozważaniach wybór padł na morze. Jak to nad Bałtykiem – prognozy swoje, rzeczywistość swoje. Trochę się martwiliśmy, ale w ostatniej chwili pojawiło się słońce. Zachód był piękny, a sesja wyszła idealnie.

Moniko, Danielu, jesteśmy bardzo szczęśliwi że mogliśmy towarzyszyć Wam nie tylko podczas tego ważnego dla Was dnia, ale również podczas innych ważnych chwil w Waszym życiu!